Nostalgie

Wat is dat toch voor een merkwaardige neiging om verloren gegane bouwwerken weer precies zo te willen opbouwen? Eerst hadden we de donjon, die een tijdlang in een kartonnen namaakversie de skyline van Nijmegen ontsierde. Nog bestaat het risico dat het ding alsnog in een echte namaakversie opgedrongen gaat worden aan een respectabel deel van de Nijmeegse bevolking dat daar niets van moet hebben.

Nu is er het initiatief om de theeschenkerij in het Goffertpark weer geheel in oude stijl op te bouwen. Waarom eigenlijk? Het was een mooi gebouw, dat geef ik meteen toe, en het is jammer dat het niet behouden is gebleven. Zoals er overigens wel meer verloederd is in het Goffertpark. Het stadion, dat dominant boven het park uitsteekt in plaats van dat het er mooi verzonken achter de aarden wal in ligt; de eenzijdige beplanting van de rozentuin, die vroeger veel gevarieerder was; het lelijke vandalismebestendige meubilair in plaats de statige witte houten banken van vroeger. En als meest recente verloedering, die de parkliefhebbers misschien nog wel het meest emotioneert, de diefstal van het beeld van de kammende baadster.

Okay, liever de theeschenkerij dan de donjon, maar dat is geloof ik niet de keus. Maar nu het bouwwerk dan toch weg is: waarom moet het een kopie worden van driekwart eeuw geleden? Wat is toch die neiging om het verleden terug te willen halen? Wat is er mis met hedendaagse architectuur? Een te grote uitdaging misschien: een ontwerp dat modern is en toch passend in de omgeving van een 75-jarige?

Voor de 75^ste verjaardag van het Goffertpark in 2014 heeft de stichting Arcadia.nu een ander cadeau bedacht. Een beeld op de plek aan de vijver waar de baadster lange tijd heur haar zat te kammen, totdat ze uit geldbejag werd omgesmolten. Het cadeau wordt geen kopie van het beeld van Hubacher, maar een interpretatie ervan. Kunstenares Margriet Hovens put net als Hubacher uit de Griekse traditie van de hurkende baadster, een klassiek archetype waar ook de wassende Aphrodite van Doidalus van Bithynia een voorbeeld van is. Haar ontwerp is dit voorjaar heel eventjes op de plek onthuld geweest en wacht voor uitvoering op voldoende (particuliere) fondsen. Ik hoop dat het geld er komt, en toestemming van de gemeente Nijmegen om het te plaatsen, want dit vind ik nou van deze tijd. En recht doen aan wat er stond.

9-10-2012

Het beeld is er gekomen, in een versie van kunsthars. Met een bordje op de sokkel: ‘Dit beeld is NIET van brons.’ Helaas is het toch in een poging tot diefstal geheel vernield.

20-8-2015

<< Terug naar het overzicht