Nijmegen fietsstad?

Nooit bij stilgestaan hoeveel het er zijn. Tientallen zeker. Meer dan honderd? Iedere dag tussen 8 en 9 uur trekt een bonte stoet van fietsende kinderen langs mijn raam. Op weg naar school, al dan niet geflankeerd door meefietsende ouders.

Nijmegen fietsstad. De gemeente afficheert zich graag als zodanig. Was zelfs in de race voor de titel meest fietsvriendelijke stad van Nederland. Hoezo dat? Vanwege die anderhalve doorgaande fietsroute voor studenten?

De gemeente had dezer dagen een uitgelezen kans haar ambities voor fietsend Nijmegen beter vorm te geven. Via haar strooibeleid. Maar helaas. Natuurlijk is de voorrang voor de doorgaande routes voor economisch belangrijk verkeer begrijpelijk. Maar niet de beperking tot economisch verkeer dat zich in de auto voortbeweegt. Fietspaden worden alleen per ongeluk gestrooid als ze direct langs de weg liggen. Op losliggende fietspaden, ook langs hoofdaders, is het glibberen.

Om het over de wijken maar niet te hebben. Waar kinderen toch veilig hun school moeten kunnen bereiken. Het is stil in mijn straat. De doorgaande route voor het economisch verkeer van de toekomst ligt onder een laag ijs. Nijmegen fietsstad? Ook nu even niet.

<< Terug naar het overzicht