Geluk

Wat heb ik een geluk gehad, zeg. Alleen maar schaafwonden op handen en knieën. En in mijn gezicht, natuurlijk, want ik viel in volle vaart. Maar ach, die vielen ook wel weer mee. Na een week al bijna niet meer te zien. En gekneusde ribben, natuurlijk. Maar die helen ook weer vanzelf. In een week of zes. Net op tijd voor de Zevenheuvelenloop, al zal ik tot die tijd niet zo veel meer kunnen trainen als ik van plan was.

Maar wat een geluk. Niks gebroken, geen ribben, geen kaak, geen arm, geen pols. Ik kan nog schrijven. En typen. Al zit ik dat nu te doen terwijl mijn hardloopmaatjes lekker buiten aan het lopen zijn. Niet zeuren, mijn tanden zijn nog heel. Ik heb geen gat in mijn hoofd, geen hersenschudding. Nou ja, gekneusde ribben geven wat ongemak. Proberen niet verkouden te worden. En tegen de pijn slik ik gewoon wat rotzooi. En ach, ik lig redelijk pijnvrij op mijn ene zij. Dus slaap ik ’s nachts, wat het herstel zal bevorderen. Ik tel mijn zegeningen.

Tja, uit je doppen kijken als je hardloopt. Maar de omgeving mag van mij best mee opletten. Hoe ik ben gevallen? Zie de boosdoener op de foto hieronder. Een achteloos op straat gegooid verpakkingsbandje voor pakketten kranten of reclamefolders. Je stapt erin en haakt jezelf pootje. En smakt pal voorover op het asfalt. Ik was vorige week al de tweede van ons hardloopclubje van twaalf binnen een jaar. Toch een tamelijk hoge score in de schade die die dingen aanrichten.

Zie krantenjochies maar eens bij te brengen dat ze die ondingen niet op straat moeten laten slingeren. Of zijn het wellicht de distributeurs van de pakketten? Beetje onnadenkend? Beetje meer verantwoordelijkheid zou van mij mogen. Maar mijn hoop is gevestigd op u, beste buurtbewoner. Ziet u zo’n ding liggen, doe hardlopers en andere voetgangers een plezier, raap hem op en stop hem diep weg in uw vuilniszak.

<< Terug naar het overzicht