Melkman Elbers kwam langs de deur

Frans en Riki van Driel vestigden zich in 1966 als jong gezin in de Hindestraat op nummer 60, aan de linkerkant gezien vanuit de Hertstraat. Zij vertellen over de buurtwinkels in de wijk.

Frans: Hoe rijk ben je als je in een wijk komt wonen die een heleboel plussen heeft. We vonden hier heel veel aan rijkdom. Bijna alle dagelijkse voorzieningen waren er. Bakker, slager, drogist, textiel, schoenen. Later kwam de Gamma. Buurtwinkels waren persoonlijker, dat heeft een grote waarde. Dat bedoel ik met rijkdom van wonen. Wij hebben in Nijmegen-Oost gewoond en toen ik in het ziekenhuis lag en Riki geen geld had, zorgden de winkeliers ervoor dat ze toch niks tekort kwam.

Riki: Hier in de straat zat Elbers, de melkman. Hij had een winkel, die deed zijn vrouw, en zelf liep hij met melk in de straat. Hij kwam aan de deur en hij had een keurig wit, gesteven jasje aan, dat was zo mooi gesteven en gestreken, ongelooflijk. Hij schepte nog melk, met zo'n maatbekertje in een pan. Hij was altijd zo correct. En hij had ook wat kruidenierswaren, dus die kocht ik in het begin bij hem. De melk zat in een grote tuit, zoals je wel bij de boerderij zag staan. Ik had toen kleine kinderen en hij had klandizie met die kleine kinderen. Hij kwam iedere dag en als het een keer niet uit was gekomen, dan deed ik een briefje op de deur en zei ik dat ik wel even naar de winkel toe kwam. Het was er heel aangenaam. Hij zat helemaal op het hoekje, dat is nu gewoon een woonhuis, maar dat was vroeger echt een winkelpand.

De winkeliers schreven alles op. Er waren toen nog geen bankpasjes en Frans kreeg zijn salaris nog in een envelop. Meneer Elbers schreef ook alles in het boekje op. Ik betaalde één keer in de week, anders liep het te veel op. Dat boekje droeg hij in zo'n mooi leren tasje, dat hij een beetje opzij had hangen. Je mocht thuis betalen, of in de winkel bij zijn vrouw. De melk van Elbers kwam denk ik wel van Melkerij Lent. Die was bekend in Nijmegen. Die zat bij de Wedren.

Frans: Toen we nog in de Tooropstraat woonden hoorden we altijd de melkbussen lossen. Dat kon je heel goed horen. Dan begon de buurt te leven, voor dag en dauw. Riki: De melkbussen konden wel een stootje hebben en ze hadden nog geen vrachtwagens met een mooie liftconstructie, dus dat was allemaal zwaar werk.

Frans: De bussen hadden twee handvatten en ze wogen wel veertig, vijftig kilo.

Op de foto melkman Elbers in keurig wit, gesteven jasje.

<< Terug naar het overzicht