Iedere winter heel veel sneeuw

Adri Luyendijk werd in 1940 als Adri van der Veen geboren aan de Hazenkampseweg 66. Haar ouders waren daar in 1936, na hun trouwen, komen wonen. Adri haalt herinneringen op aan de hand van foto's. Deze foto is uit 1944.

Hier vooraan zit ik. Voor op de achterste slee zit mijn broer. Achter mij zit Karel Dingelhof. Die woonde ietsje voor de Marterstraat van ons uit gezien, met zijn broer en zus. Bij mijn broer op de slee zat een joodse jongen, Chiel, die bij de familie Noordhof was ondergebracht. Daar logeerde ook een meisje, Ruth, maar wij moesten haar Rietje noemen. Later hebben wij begrepen dat dit joodse kinderen waren. Je ziet hier de Hazenkampseweg richting Goffert. Links was de ingang van de voetbalterreinen. Dat is daar nu de flat in de Dingostraat staat. Links zie je de loketten en daarnaast de boog voor de ingang. Die terreinen lagen tegenover ons huis. We konden helemaal tot aan de Vossenlaan kijken. In de verte zag je zelfs de Lourdeskerk aan de Hatertseweg. Op een zondagmorgen, ik denk in 1944, is er een bom terechtgekomen op het Quick-terrein.

Op nummer 81, schuin tegenover ons, woonde mijn vriendin Bea en aan de rechterkant, richting Goffert gezien, woonden wij. De bomen waren allemaal nog klein. Amerikaanse eiken, dezelfde bomen die er nu nog staan. Voor 1940 stonden hier dikke bomen, waarschijnlijk ook eiken. Ik weet niet wanneer die zijn gerooid, voor de oorlog of in de oorlog. In 1938 stonden ze er nog.

Het leek wel of er iedere winter heel veel sneeuw lag. Dat zal wel niet zo geweest zijn, maar die sneeuw, dat weet ik nog heel goed, had een bepaalde lucht, heel fris. Ik kan het niet beschrijven, maar af en toe als ik er aan denk dan voel en ruik ik dat weer. Zo'n lekkere frisse winterlucht. Het was ijs en ijskoud. We hadden laarsjes of klompen aan, en kijk eens, ik had hier geen handschoentjes aan. Zo koud... Ik ging naar binnen en mijn moeder hield mijn handen onder haar oksels om ze te warmen. Ik had wel handschoenen, maar ik had ze uit, want we hadden sneeuwballen gegooid en sneeuwpoppen gemaakt en dat was lastig met handschoenen aan.

Het was heel fijn, want er reden heel weinig auto's. Kijk, alleen in het midden is het een beetje weg, maar het bleef dus lang liggen en de strooiwagens kwamen ook niet zo snel. Ze strooiden toen nog met licht zand. Soms kwam een auto langs met een hele sliert sleeën er achteraan. We maakten lange glijbanen. De stoep veegden we zelf, dat was gewoon leuk om te doen. Dit is wel mooi... Je had een trottoir en daarnaast liep een fietspad en daarnaast een strook zand waar de bomen in stonden. Het trottoir lag iets hoger dan het fietspad en had een wit randje.

<< Terug naar het overzicht