De Weezenlaan was buitenland

René Martens werd in 1949 in de Wezenlaan geboren. Toen zijn ouders voor de oorlog in de Wezenlaan kwamen wonen was dat niemandsland. De stad hield op bij de St. Annamolen.

Mijn ouders zijn in 1935 in de Hazenkamp komen wonen, in de Wezenlaan in dat stukje ter hoogte van de Leeuwstraat. De Hazenkamp was toen een groot weilandgebied. Er was helemaal niets. Op zijn werk vroegen ze aan mijn vader waarom hij helemaal in het buitenland ging wonen: de Wezenlaan was heel ver weg. Ik hoorde van mijn vader dat als ze met meisjes uit Hatert gingen dansen, dan werden die na afloop bij de St. Annamolen afgezet. Dat was aan de rand van de stad, Hatert was nog een dorp, en ze brachten die meisjes niet helemaal terug naar Hatert. Die vonden dat helemaal niet erg. Dat soort verhalen hoorde ik wel van mijn vader en moeder. Het was 'Tot ziens' en de jongens gingen weer terug naar huis, naar de stad. Ze hadden dan wel al de helft van het hele stuk afgelegd, tot bovenaan de Hatertseweg. Bij de Weg door het Jonkerbos begon Hatert. Daartussen was er niks, boerderijen. Toen mijn ouders in de Wezenlaan kwamen wonen was dat niemandsland.

Ik heb er altijd met veel plezier gewoond. Ik heb heel lang geturnd bij De Hazenkamp, vanaf mijn vierde tot mijn negentiende. Vroeger zaten wij in de Hazenkampschool, later de Ds. Creutzberg-school, aan het eind van de Hertstraat, waar nu het roc staat. Daar turnden wij altijd. Daar was een gymzaal en daar mocht De Hazenkamp gebruik van maken. Waar nu de Steenbokstraat is, dat was vroeger dicht. Je had er een doorsteek naar het NEC-terrein en op die NEC-terreinen hadden we honkbal met de sportvereniging De Hazenkamp. Dat was op het weitje bij de Bisonstraat, waar nu die school staat. Dat was vroeger ons speelterrein.

Vuurtje stoken deden we natuurlijk, want het was allemaal grasland. We hebben wielerbanen aangelegd en deden van alles. Het stuk tegenover de Slotemaker de Bruïneweg en de IJsbeerstraat, dat was allemaal ruw land. Dat was niet bebouwd, er stond alleen de boerderij van Peerenboom. Die boerderij is nu allang weg. Die is verdwenen toen ze de eerste school gingen bouwen aan de Wezenlaan. Ik ben nu op zoek naar wie daar gewoond heeft. Ik heb de dochter gekend, omdat wij weleens brand stichtten in die wei. Ach, dat vond je gewoon spannend.

Op de foto de ouders van René Martens.

<< Terug naar het overzicht