Hoe de wijk in het donker kwam...

Martien van Schaik woonde tot 1967 aan de Hazenkampseweg nummer 132. Dat is het huis naast wat nu het Bridgehuis is, het middelste van een blok van drie huizen. Er werd natuurlijk kattenkwaad uitgehaald. Zo zat op een avond de halve Hazenkamp opeens in het donker... Wie had de schakelaar over durven halen?

Tussen de twee huizen aan de overkant van Hazenkampseweg 132 liep een smal pad naar de Vossenlaan. Dingostraat en Steenbokstraat was er allemaal nog niet. Bij ons aan de overkant van de straat stonden huizen, maar daarachter lag niks. Daar liep een smal zandpad, er waren korenvelden. In de richting van de St. Annastraat lagen de Quick-velden. Waar dat was kun je nu nog zien aan de nieuwheid van de bebouwing, ongeveer tegenover de Marterstraat. De NEC-velden lagen meer richting De Goffert. Waar daar de ingang van lag kun je ook nog zien aan de bebouwing. NEC had daar de oefenterreinen, maar speelde al in De Goffert. Dat was 's zondags altijd een drukte van belang. Veel fietsen en mensen die kwamen lopen. Wij zeiden altijd: Je kunt aan de gezichten zien wat ze gedaan hebben, als ze terugkwamen.

Aan de kant van de Hazenkamp was een vrij brede ingang. Daar stonden twee hokjes met loketten om kaarten te verkopen. Wij haalden natuurlijk het kattenkwaad uit dat we uit konden halen, en iemand was erachter gekomen dat in een van die kaartverkoophuisjes een schakelkast zat voor elektriciteit, met een grote handle. Ik weet nog precies: als je er voor stond het rechter hokje. De mare ging dat daarmee de verlichting van het NEC-terrein kon worden ingeschakeld. En wie had er nou het lef om in dat hokje, waar je makkelijk binnen kon komen, die handle over te halen. Er is iemand geweest, ik niet, die dat heeft gedaan en toen zat de halve wijk in het donker. Dus in plaats van dat die lampen aan gingen bij NEC, bleek het het schakelpunt te zijn voor de stroomvoorziening van de halve Hazenkamp. Dat werd nog hoog opgenomen. Met z'n allen hebben wij in het strafklasje gezeten van de politie op het bureau aan de Koninginnelaan. Dat was een soort buitenpost van de politie en ik herinner me dat mijn vader me daar naartoe gebracht heeft. Vandaar werden wij nog een middag meegenomen richting Heumensoord om in het bos wat te doen. Een soort taakstraf. Wat nou de echte schade was, weet ik niet. In die tijd hadden mensen geen televisie en niet veel apparatuur in huis. We waren toen een jaar of tien. Ik ben altijd een heel nette jongen geweest, maar je deed natuurlijk ook wel dingen die niet mochten.

Op de foto de toegangspoort van de Quickvelden aan de Hazenkampseweg.

<< Terug naar het overzicht