Coloradokevers in een potje

Het was een koude winter toen de familie Bosch in december 1946 in de Nimrodstraat kwam wonen. Ze moesten het ijs van de ramen krabben om naar buiten te kunnen kijken. Ans Beuker-Bosch is de oudste van het gezin en zij herinnert zich de verhuizing nog. Zij was toen bijna acht jaar. Ans Beuker woont nu in de Hindestraat.

Wij werden opgehaald door de directeur van de Nijmeegse veiling. Mijn vader was daar keurmeester groenten en fruit. De directeur had een hond en die had lekker in mijn schoot gekotst, die was blijkbaar ziek geworden. De huizen waar wij in kwamen (aan de even kant) waren in 1940 gebouwd. Het huis kwam vrij en de directeur had ervoor gezorgd dat wij dat kregen. De huizen aan de overkant stonden er al wat langer. Het was een heel leuke buurt. Er woonde veel klein grut in de straat, van zo’n beetje onze leeftijd.

De Nimrodstraat is nog helemaal hetzelfde, alleen in het middelste gedeelte was een ronding, een ovaal grasveld met aan twee kanten straat. Daar konden wij spelletjes doen, want er stond bijna geen auto in de straat en er kwam geen auto doorheen. Op de Hazenkampseweg stond verder richting Wezenlaan nog niks. Op de hoek zijn wel een paar huizen bijgebouwd, maar dat is ook al lang zo. In een van die huizen woonde een gezin en die man was op Eerste Paasdag in de tuin aan het spitten. Als je ergens een doodzonde mee beging dan was het wel met op zondag werken. Hij was de tuin aan het omspitten en de hele straat liep uit. Eén had een fototoestel, het was echt belachelijk, achteraf. Dat was iets wat toen echt helemaal niet kon. Die man was doodongelukkig, hij ging gewoon door, maar hij heeft zich wel vervelend gevoeld, denk ik.

De gezinnen hielpen mekaar als het kon. Aan onze kant van de straat zaten de meeste kinderen. Aan de overkant was het verloop groter, daar werd eerder verhuisd. Aan onze kant bleef het allemaal hangen. Toen werden ook de verjaardagen nog gevierd met de hele buurt. Niet de hele straat, maar dat stukje dat bij ons zat. Er was er één die mooi kon zingen en dan werden er aria’s gedaan.

De Wolfstraat was er gedeeltelijk al wel. Als je de Rendierstraat door ging en dan linksaf de Wolfstraat in, dat was er al. Dat is ongeveer tegelijk met onze huizen gebouwd. Maar rechtsaf was nog niks, ook niet de eengezinswoningen die er nu staan. De flats waren er ook nog niet, die zijn gebouwd toen ik nog op de lagere school zat, dacht ik. Wij keken tegen de achterkant van de Wezenlaan. Dat was allemaal braak terrein. Waar nu de flats staan was een aardappelveld. Iemand had dat gehuurd en teelde daar aardappels op. Wij gingen daar coloradokevers vangen en wisten niet dat dat gevaarlijk was. Die gingen met blaadjes in een potje met gaatjes in het deksel.

Later was dat aardappelveld weg en hebben jongens uit de buurt er een crossbaan gemaakt waar ze gingen fietsen. De Tijgerstraat is ook nieuw. Dat hoorde bij het braakliggend terrein. Wij keken tegen de achterkant van de Groenestraat, daar zat boekwinkel Hendriks. Verder was alles open tot aan de Hazenkampseweg. Naast waar nu Goffertzicht zit, had je het huis van Van Maasakkers. Die had daar een tuinbedrijf. Van hem vandaan zat er niks, dat is zo’n beetje gebouwd in de jaren zestig.

Schuin achter de St. Jansschool, een beetje weg van de Groenestraat, tegen de Hindestraat aan, stond de Corso. Als wij naar de kerk liepen, konden we binnendoor doorsteken en dan liepen we achter de Corso langs. Dat was een grote ruimte, met een bioscoop en zo gauw er wat te doen was van school of de kerk uit, dan gingen we daarheen. Daar werd Bambi gedraaid van Walt Disney, Sneeuwwitje. De moedervereniging deed heel veel voor de kinderen en dat speelde zich meestal in de Corso af. De scouting zat daar ook.

Op de foto de Nimrodstraat in 1975.

<< Terug naar het overzicht